Welkom op de site van de VES
U kunt ons bereiken via de bestuurspagina
Of door het contactformulier in te vullen
- Read Time: 7 mins
- Hits: 383
Een van de oudste geregistreerde jachthonden is de Engelse Setter, volgens sommige experts ouder dan de Engelse Pointer. De geschiedenis gaat terug tot de 14e eeuw. De Engelse Setter werd toen nog de Setting Spaniel genoemd, maar werd ook toen al gebruikt voor het lokaliseren en vastzetten van vogels.
Kynologen verwijzen naar de geschriften van voorjagers en jagers uit die tijd, om het idee te ondersteunen dat de vroegste Engelse setter hoogstwaarschijnlijk in Frankrijk is ontwikkeld uit de Spaanse Pointer. Vervolgens zijn deze honden in de jaren 1600 naar Engeland gebracht, waar ze verder werden ontwikkeld werden door er waterspaniël en springerspaniël in te fokken.
Vroege honden werkten op de heidevelden, het veld systematisch afzoekend naar veerwild, waarbij ze steeds het contact met de voorjager hielden. Wanneer de vogels werden gevonden, kwam de hond tot voorstaan. Dit deed hij door zich kruipend naar het wild te bewegen en uiteindelijk stil te blijven staan (setten). Op bevel zouden de honden opstaan en de vogels in netten drijven die over hen heen waren gelegd. Deze methode werd gebruikt tot aan het einde van de 18e eeuw, waarna geweren de netten vervingen en de term 'Setting Spaniel' veranderde in het woord 'Setter'.
Setters werden pas in de 19e eeuw gescheiden in de setterrassen die we vandaag kennen, en binnen het Engelse Setter-ras zelf ontstonden verschillende soorten, waarvan er twee de meest prominente waren: de Engelse setters die tegenwoordig in de showring te zien zijn, zijn typisch wat sommigen zien als de Laverack stijl, vernoemd naar Edward Laverack. In 1825 begon hij zijn eigen lijn te ontwikkelen uit 'Ponto' en 'Old Moll', producten van een 35 jaar oude Engelse Setter-lijn. Het boek dat hij schreef, The Setter, gepubliceerd in 1872, werd beschouwd als het definitieve boek over het ras en vormde de basis voor de Engelse Setter Standaard.
Richard Purcell, geboren in 1840 in Zuid-Wales, werd geboren in een rijke familie, zoals elk verhaal over de ontwikkeling van de Europese jachthonden met een rijke familie begint. In de jaren 1870 voegde hij de achternaam Llewellin aan zijn naam toe, om het landgoed van zijn grootvader (van zijn moeders kant) te erven. Dit was cruciaal voor zijn fokcampagne, omdat het hem voldoende vrijheid gaf om zijn idee na te streven. Het was dan ook alleen maar passend dat het de Llewellin-setter werd.
(Richard Purcell Llewellin)
Llewellin ontwikkelde zijn eigen ideaal door de beste honden van Laverack te nemen en ze te kruisen met een reu genaamd "Duke". Llewellin concentreerde zich op werkprestaties en de huidige werksetter wordt vaak het Llewellin-type genoemd. De lijn van Llewellin behoorde tot de eerste Engelse setters die naar Amerika werden geïmporteerd. Toen Edward Laverack in 1872 zijn boek "The Setter" publiceerde, waren er vermoedelijk al Setters in Nederland.
Rond 1900 domineerde Van der Vliet bij de setters de showring en de veldwedstrijden met veelal gekochte honden (onder andere uit België). Dit kwam onder meer tot uiting door de internationale field-trial in Susteren te winnen. Er tekende zich toen al een duidelijke scheiding af in show- en werksetters. De werksetters waren kleiner, ± 54 cm, hadden kortere beharing, waren fel en de kleur was ondergeschikt.
In de meer recente geschiedenis is er een aantal Nederlandse liefhebbers geweest die de honden op field-trials in binnen- en buitenland hebben voorgebracht. Gezien het kleine aantal liefhebbers zijn de resultaten zeer goed.
Een kort overzicht van behaalde resultaten in het verleden:
De hond Francini’s Luca van Mevr. E. ’t Lam werd Internationaal Werkkampioen. Ook Perle de Corian van Dave van ’t Land behaalde deze titel en één van zijn andere honden, Francini’s Maurits, behaalde de titel Nederlands Werkkampioen.
Ook hoog scoorden in de veldwedstrijden de honden van Mevr. Ponsioen met de eigen fokproducten ‘Bynndale’, Triton van de Bonte Kamp van F. Textor, Bynndale Blue Dapple van Y. van Maris, Sharif de Mouton du Wouwse Plantage van A. Pinkse, Perle du Coriam en Francini’s Maurits van D. van ’t Land, Vlaklands Spike en Solid Gold's Yuna van Joop Harms, Vlaklands Jul van Lia Harms-Bullens en Solid Gold's Yppocampo van Astrid v/d Horn. Allemaal honden die een stempel hebben gedrukt op het ras.
De laatste jaren zien we ook een aantal nieuwe gezichten op de veldwedstrijden en ook de fokkerij is nieuw leven ingeblazen. Recentelijk zijn er nieuwe kampioenen bij. Sharptails Antje werd op slechts 3-jarige leeftijd Internationaal Werkkampioen en schreef geschiedenis door op 1 dag zowel de solowedstrijd alsook de koppelwedstrijd in Uden (2020) te winnen met een CACIT. Een niet eerder geleverde prestatie op de Nederlandse veldwedstrijden. De moeder van Sharptails Antje, Vai nel Vento Gadji van Marjolein Kamman, mag ook de titel Internationaal Werkkampioen dragen en daarnaast ook de titel Trialer en Champion des field-trials sur gibier naturel (CH-FGN).
Er is op dit moment een flink aantal jonge honden, die in de startblokken staan om hun kwaliteiten te tonen.
De jacht met de Engelse Setter in Nederland
Dat de Engelse Setter niet geschikt zou zijn voor de jachtvelden in Nederland is onjuist. Elke jachthond heeft zijn voordelen in bepaalde terreinen. Op de Zeeuwse eilanden en in de IJsselmeerpolders worden Engelse Setters gebruikt, tot zeer grote tevredenheid van de jagers. Het zijn echte wildvinders. Bovendien is de stijl van werken een lust voor het oog.
De veldwedstrijden in Nederland
Sinds meerdere jaren mag de VES (Vereniging van Liefhebbers van Engelse Setters) een veldwedstrijd organiseren op het mooie eiland Goeree-Overflakkee (Dirksland). Liefhebbers van de Britse Staande Honden uit Nederland, België en Duitsland treffen elkaar om te genieten van "het spel op de wind" van deze snelle honden.
Het werk en de stijl van de Engelse Setter zijn, als alles, ook aan evolutie onderhevig. De Italiaanse lijnen zijn op dit moment top.
De Engelse Setter zoekt zijn veld in snel tempo af, speelt in op verwaaiing en is een elegante verschijning in het veld. Zijn arrêt is vloeiend, het contact met het wild gedecideerd.
Jaarlijks worden er diverse wedstrijden uitgeschreven die vermeld staan op onze kalender. Voor meer informatie kunt u contact opnemen met
De VES is één van de oprichters van de CISA (Club International du Setter Anglais). De CISA is de organisator voor een aantal jaarlijks terugkerende kampioenschappen. Voor meer informatie over de CISA kunt u contact opnemen met
